Kiedy na fakturze trzeba podać podstawę prawną zwolnienia z VAT? Przy jakich zwolnieniach z VAT nie trzeba tej podstawy prawnej zapisywać na fakturze? Wyjaśnia Michał Samborski, doradca podatkowy, Kierownik Zespołu ds. Podatków Pośrednich w ECDP TAX Żuk Komorniczak i Wspólnicy sp. k.
Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, faktura powinna zawierać, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia.
Przepis ten nakazuje podawanie na fakturze podstawy prawnej zastosowanego zwolnienia z podatku VAT. Wymóg ten można uznać za zasadę.
Trzeba jednak pamiętać, że powyższa reguła została częściowo zmodyfikowana w rozporządzaniu Ministra Finansów z dnia 3.12.2013 r. w sprawie wystawiania faktur. Wskazany akt prawny określa przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o VAT.
Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur, faktura dokumentująca: dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:
a) datę wystawienia,
b) numer kolejny,
c) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
d) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
e) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
f) cenę jednostkową towaru lub usługi,
g) kwotę należności ogółem,
h) wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.
Przepis ten potwierdza konieczność wskazania podstawy prawnej zastosowanego zwolnienia (w lit h). Trzeba jednak podkreślić, że wskazana regulacja nie odnosi się do wszystkich zwolnień, ale do tych, których podstawą jest:
– art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 ustawy o VAT albo
– rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.
Z kolei, w myśl § 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur, faktura dokumentująca świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy powinna zawierać:
a) dane, o których mowa w pkt 1 lit. a i b,
b) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług,
c) nazwę usługi,
d) kwotę, której dotyczy dokument.
Przepis ten dotyczy zwolnień z 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy o VAT. Chodzi tu niektóre usługi finansowe, m.in.: udzielenie pożyczek lub kredytów, usługi ubezpieczeniowe, usługi dotyczące środków płatniczych oraz świadczenia, których przedmiotem są instrumenty finansowe. W tym przypadku, nie ustanowiono konieczności podawania na fakturze podstawy zwolnienia.
Ostatnim przepisem na który warto zwrócić uwagę jest § 3 pkt 3 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur. Zgodnie z jego brzmieniem, faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g.
Odniesiono się tutaj do zwolnienia ze względu na limit wartości sprzedaży, tj. jeżeli wartość sprzedaży nie przekracza rocznie 200 000 zł. Podatnik, który korzysta z tego zwolnienia, wystawiając fakturę nie musi podawać podstawy prawnej.
Podsumowując, w przypadku:
a) zwolnionych z podatku usług finansowych (wskazanych w 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy o VAT), oraz
b) sprzedaży podatnika zwolnionego ze względu na wartość sprzedaży nie przekraczającą rocznie 200.000 zł (art. 113 ust 1 i 8 ustawy o VAT)
– faktura nie musi zawierać podstawy prawnej zastosowanego zwolnienia.
Podanie podstawy prawnej jest natomiast wymagane w odniesieniu do wszystkich innych zwolnień z VAT.
Źródło: infor.pl, Michał Samborski, doradca podatkowy, Kierownik Zespołu ds. Podatków Pośrednich w ECDP TAX Żuk Komorniczak i Wspólnicy sp. k.
